Dolf heeft op een onbewaakt ogenblik de container met isotoop weten te bemachtigen en veilig ondergebracht in het schuurtje achter het huis. Er stond alleen wat tuingereedschap en wat zakken met tuinaarde, waarachter hij de container met de Cobalt60 isotoop had verstopt. Dolf was gewoon de poort uitgereden met de bron in de kofferbak of er niets aan de hand was. De volgende dag had hij vernomen wat er vermist werd en hij had nog quasi verbaast tegen z’n collega’s gezegd ‘wat moet iemand daar nu mee’? Ja dat wisten de collega’s ook niet dus het voorval ging al snel de geschiedenis in bij de werf. Echter niet bij de röntgen dienst want die kregen gelijk bezoek van de VROM en moesten een hoge boete betalen voor het onbeheerd achterlaten van de röntgen apparatuur.

 

Dolf heeft het adres opgezocht van de ex van Rebecca en dit was gemakkelijk want er was nog correspondentie over de alimentatie voor Susanna. Hij zou vrij nemen van z’n werk zonder Rebecca’s medeweten en de situatie om het huis van Teun verkennen. Hij wist nog van Rebecca dat Teun veel in z’n schuur verbleef om te prutsen aan z’n oude motorfietsen. Achter de schuur grenst de parkeerplaats welke werd gescheiden door gemeente bosjes. Aan de achterzijde van de schuur was ook een ventilatie rooster waar het uiteinde van de kabel voor de isotoop gemakkelijk aan kon worden vastgemaakt. De container kon vanuit de kofferbak worden bediend. ’s Avonds kon je zien dat het licht brandde en Teun aan het sleutelen was. Een aantal uur op een avond bestralen zou hem zeker impotent maken zo had hij berekend. Als dit plan zou slagen kon het echte werk beginnen ‘de zoete wraak op de Machttoren club’ zo fantaseerde hij. Teun stond nog geen meter van het rooster en de Cobalt60 bron en kreeg een paar uur de volle lading straling te verwerken. Het was gelukkig rustig op straat want het regende pijpenstelen dus de buienradar was perfect conform de timing. Toen Dolf wegreed nadat het licht van de schuur was uitgegaan was hij toch wel wat onrustig en opgelaten want stel dat hij werd aangehouden met de isotoop in de klep? Na een half uurtje rijden was hij thuis aangekomen waar Rebecca al zat te wachten. ‘Zo, dat was een latertje’ zei Rebecca en schonk de wijn in, ‘of heb je al genoeg gehad op de receptie’? Dolf had tegen Rebecca gezegd dat er een afscheid feestje van een collega was dus dat was een goed excuus. ‘Nee ik heb alleen koffie en cola gedronken want je weet dat ik nooit met drank op rij’ herinnerde Dolf Rebecca aan de afspraak. Hij vertelde dat het wel gezellig was geweest en dat hij wat later was omdat hij nog wat collega’s had thuisgebracht als “BOB” omdat hij als enige nog nuchter was. Dit was een acceptabel argument voor Rebecca en samen maakten zij er nog een gezellige avond/nacht van met veel herinneringen aan hun JG tijd.

              State of Independence:   

‘Ik heb alweer geen alimentatie ontvangen van Teun’, vertelde Rebecca, ‘en ga maar eens m’n advocaat bellen waar het blijft’. Dolf mompelde nog dat ze het geld toch niet echt nodig hadden dus dat Teun dood kon vallen met die fooi. Maar Rebecca vond het een principe zaak dus zou de volgende dag haar advocaat bellen.

 

Toen Dolf thuiskwam hoorde hij direct van Rebecca dat Teun in het ziekenhuis lag en dat de artsen voor een raadsel stonden wat Teun zou mankeren. Dolf voelde z’n hart in de keel kloppen en merkte dat hij rood aanliep. Om dit te maskeren riep hij ‘ik wil niks meer over die eikel horen en als hij uit het ziekenhuis komt en ik zie hem, dat timmer ik hem er gelijk weer in’. Rebecca hield wijselijk haar mond want wist dat Dolf beter niet kon worden tegengesproken als hij kwaad was. ‘Nou nou’ zei Rebecca ‘en ging verder met koken. ‘Ik heb een heerlijke pasta schotel gemaakt en over zo’n tien minuten kunnen we eten, dek jij even de tafel en maak de wijn maar vast open’. Dolf begon aan tafel over vakantie te kletsen en vroeg aan Rebecca waar zij volgend jaar naar toe wilde. Rebecca had wel zin om weer met haar zus Debora en Cor op reis te gaan. De vorige keer was het ook zo leuk geweest dus ze zou Debora er over bellen volgende week. Dit leek Dolf ook een goed plan en zou de volgende dag een paar reisgidsen ophalen om een leuke bestemming te kiezen. Ondertussen vond Dolf het wel spannend worden met Teun en na nog een flinke teug wijn kreeg hij een duivelse Jack Nicholson grimas op z’n gezicht. Rebecca was druk met Susanna bezig die met haar huiswerk was begonnen en had verder weinig aandacht voor Dolf die van tafel ging en de computer aanzette. ‘Op naar het volgende slachtoffer’ dacht Dolf en meende volkomen in z’n recht te staan met de planning van nog meer ellende. Cognitieve dissonantie* wordt dit fenomeen ook wel genoemd en cijfert alle redelijke tegenargumenten weg. Hij had gelijk met deze acties want de overheid deed toch niets tegen dit grote onrecht, of in ieder geval veel te weinig naar zijn zin. Religies en sektes moesten worden verboden vond hij want deze brengen alleen maar leed en onderdrukking vond Dolf. Het volgende plan zou binnenkort worden uitgewerkt zodra hij zeker wist dat deze methode op Teun goed had gewerkt.

*Uitleg cognitieve dissonantie: http://www.atheisme.eu/nl/entry/51/carol_tavris_over_cognitieve_dissonantie_en_zelfbedrog

 

Teun was ongeneselijk ziek en arbeidsongeschikt verklaard wegens leukemie zo had de advocaat van Rebecca laten weten. Het achterstallige bedrag was nu overgemaakt en voortaan kwam de maandelijkse alimentatie van de uitkerende instantie, zo had de advocaat bedongen. Dus de vakantie naar Amerika kon doorgaan en met wat extra centjes zou dit nog leuker worden vond hij. Als hij zover was zou hij het glas heffen op die armzalige Teun die zich vast zou afvragen waar hij deze ellende aan te danken had. Met een grijns zat Dolf achter de pc om een plattegrond van Emmerlo te downloaden waar het hoofdkantoor van de JG’s gevestigd was. Hij zou de volledige Nederlandse JG top proberen uit te schakelen en met een tomeloze inzet werd het duivelse plan uitgewerkt.

             A Forest:  

De JG’s deden bijna al het onderhoud aan het hoofdkantoor en de tuin zelf maar de klimaatbeheersing mag alleen gedaan worden door een erkend “stek” bedrijf om met koel installaties te mogen werken. Tijdens de bouwvakvakantie stonden de meest bedrijfsbusjes werkeloos voor de deur bij de diverse vestigingen. In Vlimmingen was hetzelfde bedrijf gevestigd wat ook het onderhoud deed in Emmerlo. Als hij zo’n busje kon “lenen” zou hij vast ongemerkt op het terrein van het JG hoofdkantoor kunnen komen. Niemand zou vragen stellen want de installaties hadden regelmatig onderhoud nodig en juist als de bouwvak vakantie begon werden niet bouwgerelateerde locaties bezocht. In de kleine zaal waar het bestuur zetelde zou hij de bron ongemerkt plaatsen en een paar dagen laten stralen waarna hij z’n boeltje weer zou inpakken en verdwijnen. ‘Niemand zou iets merken tot hun haar begint uit te vallen’, gniffelt Dolf, en zo gebeurde het ook. 

 

Rebecca was een paar dagen met Susanna bij een oude vriendin op bezoek geweest want dit had ze al een tijdje beloofd. Het was er nooit van gekomen omdat Dolf het niet leuk vond om en paar dagen alleen te zijn. Verbazingwekkend genoeg had Dolf toen het weer eens ter sprake kwam geen enkel bezwaar meer en had zelfs geopperd dat het wel eens goed was voor Susanna. Een bosrijke omgeving in de buurt van Amersfoort had alle ingrediënten voor een fijne midweek bij kennissen die ook een dochtertje hadden in de leeftijd van Susanna, zo had hij geopperd. Dolf had zo dus alle tijd gehad om z’n plan uit te voeren en hij had op de terugreis de radioactieve bron een meter diep in het bos begraven en met een extra laag daklood afgedekt en de “leenauto” stond weer keurig op z’n plaats.

 

 ‘Wat is de tuin mooi geworden’ had Rebecca gelijk gezegd toen ze thuiskwam ‘en wat een mooie coniferen staan er in’. Ze had altijd al een betere afscheiding naast het schuurtje gewild zodat ze wat vrijer konden zonnen als het weer meezit tenminste. De coniferen waren al ruim anderhalve meter hoog zodat  al snel kon worden genoten van de vernieuwde situatie. En het weer zat gelijk mee en Dolf kon lekker in de tuin van z’n biertje genieten en met een grijns op z’n gezicht vertelde hij Rebecca dat hij dus bepaald niet stil had gezeten. ‘Bedankt Dolf’ en Rebecca gaf hem een dikke knuffel voor al het ‘goede werk’ wat hij tijdens hun afwezigheid had verricht. ‘Ze moest eens weten’ dacht Dolf ‘maar hoe kwam hij nu te weten of hij in z’n kwade opzet was geslaagd’? Tijdens het stralen was het een komen en gaan geweest met ouderlingen van diverse JG gemeenten die er zoals dat heette bijgeschoold moesten worden. ‘ Het lokaal wat daarvoor werd gebruikt had de volle laag gekregen dus dat moest goed zijn gegaan’ dacht Dolf dus hij was al snel weer met de dagelijkse beslommeringen bezig gegaan.

 

‘Moet je nu horen wat Gerard Limmen is overkomen’ zei Rebecca op een avond nadat Dolf was thuisgekomen van het werk. Waarschijnlijk heeft hij een zware voedselvergiftiging opgelopen want hij is opgenomen in het Diaconessen ziekenhuis vorige week want hij deed niet anders dan overgeven. ‘Hoe weet je dat’ vroeg Dolf waarop Rebecca antwoordde dat ze een buurvrouw van Gerard was tegengekomen die dacht dat Rebecca ook nog bij de JG club zat. Rebecca had haar verteld dat ze al een tijdje niets meer met die godsdienstwaanzinnigen van doen had en dat ze Gerard Limmen best een paar dagen kotsen gunde na wat hij Dolf en haarzelf had aangedaan. De buurvrouw had haar groot gelijk gegeven want zij had ook al heel wat akkefietjes met Gerard achter de rug, zo had ze verteld.’Gerard was dus ook bij de bijscholing in Emmerloo geweest’ zo beredeneerde Dolf en plopte nog een Duvel biertje open. ‘Zo, dat heb ik wel verdiend’ dacht hij en zei tegen Rebecca ‘eindelijk gerechtigheid’ waarop ze samen in een schaterlach uitbarsten met Dolf in de rol van een hevig kotsende Gerard Limmen.